Cumartesi, Ağustos 16, 2008

Bu gece, o gece...

9 yıl önceydi!
Hava çokkkk sıcaktı.
Sanki bir terslik vardı, ama ne ?
Ne olduğunu bilmeden uyuduk,
Zoraki...

Tarifi mümkün olmayan uğultu ve ardından şiddetli bir sarsıntıyla uyandık,
Mecburen...
İlk aklıma gelen günlerden ne olduğuydu.
Kıyamet kopuyor sanmıştım ama düşününce bu gün Cuma değildi!
Ama neydi bu, ayağa kalkmak istedim ama korkudan kıpırdayamadım.

Evde ağabeyimle yalnızdık.
Aramızda uzun bir koridor vardı.
Koridorda duran fortmanto devrilmiş, duvardaki çocukluk fotoğrafımı kırmış, yolu kapatmıştı.
Bir türlü durmuyordu sarsıntı.
Ağabeyim bir kaç saniye sonra yanıma ulaşabildi.
Sarıldık birbirimize, çaresizdik...
Aklımızda ailemiz, arkadaşlarımız ve neler olduğunu anlayabilme isteği ile kendimizi sokağa attık. Bulduğumuz ilk telefonla annemleri aradık. Çok şükür iyiydiler.

Şimdi eşim, o zaman sözlü olduğum My Kooo'yu gördüm. Yollarda yıkılan evleri gördükçe iyice korkmuş. Endişeyle beni arıyordu etrafta. Birbirimizi gördüğümüze sevindik. Hemde çookkk...



Kalabalık, konu komşu sokakta.
Herkes şaşkındı.
Biz bir felaket yaşamıştık.
Henüz adı konulmamış...

Saat 03.02'yi gösteriyormuş çokkk sonra öğrendik.
Deprem'in şiddeti 7.4, süresi 45 saniye...
( Depremin açıklanan şiddeti bu. 8 şiddetinde olduğu ama sanayi kenti olduğu için devlet'in maddi kaybı olmasın diye 7.4 olarak gösterildiği de konuşuluyor ki bence de doğru )

Tarihe 17 Ağustos Marmara Depremi diye geçen "Yüzyılın Felaketi" çoook canlar yaktı. Ardında gözü yaşlı binlerce insan bıraktı. On binlerce hemşehrimizi kaybettik, içlerinde arkadaşlarımız, akrabalarımız, komşularımız vardı. Her ailede bir başka acı var. Hala korkuyla uyuyoruz. Hala en ufak bir sarsıntı da uykularımız kaçıyor.

Bu satırları yazarken burnumun direği sızlıyor, içim parçalanıyor. O anı tekrar yaşıyorum. Ve bir daha yaşamaktan çokkk korkuyorum. Kapı eşiklerinin de güvenli olmadığını acı bir şekilde öğrendik. Ben artık yalnız da değilim, küçücük bir oğlum var bana ihtiyacı olan.
Korkuyorum.
Hemde çok !!!

NOT: Hepinizin Beraat Kandili mübarek olsun...

10 yorum:

  1. seninde kandilin mübarek olsun canım benim, allah bir daha öyle acılar yaşatmasın, hepimizi korusun, sevgiler.

    YanıtlaSil
  2. allah ınsallah bır daha boyle bır felaket yasatmaz..kımseye... hatırlıyorum o gunu dun gıbı.. ankaradan yardıma gıdebılmek ıcın cok cırpındık.. ınsanın o pıskolojıyı atması cok zor ..helekı senın gıbı yasayanlarınkını dusunemıyorum... gecmıs olsun.. gecıp gıtsın...

    kandılınde mubarek olsunnnn oglusuda optummm:)

    YanıtlaSil
  3. çok geçmiş olsun canım.sen hangi şehirde yaşıyordun.bizimde adapazarında akrabalarımız vardı.onlar madur oldular.allah kimseye yaşatmasın böyle felaketleri.kandilin mübarek olsun.

    YanıtlaSil
  4. :( . O kara günü de her lay gibi unuttu gitti toplumumuz. Peki ya önlemler. O günlerde konuşulan"şöyle olsaydı"lar. Onlara ne oldu? Bir mimar olarak hala mevcut olan çarpık,kaçak ve eksik yapılaşmayı gördükçe içim burkuluyor. Bir deprem ülkesi olarak yaşananlardan neden ders almadık ve almıyoruz? Allah hepimizi ve herkesi korusun. Ölenlerin mekanı cennet olsun. Geçmiş kandiliniz mübarek olsun...

    YanıtlaSil
  5. canım yaa allahım inşallah yaşatmasın ben o anı hiç hissetmemiştim ama sonraki günlerde çektiğimiz acılar yeterli maalesef.....
    yine çok hisli yazmışsın

    Tüm müslüman aleminini geçmiş kandilini bende kutluyorum

    YanıtlaSil
  6. Canım Alev'cim. Böyle acıların bir daha yaşanmamasını diliyoruz.

    YanıtlaSil
  7. alev o günü hatırlamak bile istemiyorum :( umarım tekrar yaşamayız.

    YanıtlaSil
  8. Betül; teşekkürler...

    Yass; Allah korusun, hepimizi... Yardım etmeyi düşünmen bile çok güzel.

    Sinemcim maalesef unutuluyor. Hepimiz normal hayatına döndük bir süre sonra. Oysa ilk zamanlar ne kadar farklıydı düşüncelerimiz. Enkazlar ortadan kalktı ya sanki yeniden başımıza gelmeyecek. Çok katlı binalara izin yok artık ama o bile torpille hallediliyor ! Yazık yitirilen canlara.

    Fatma; teşekkür ederim canım. O anı yaşayan yaşamayan her kes tv'de izledikçe mahvoldu. Acı hepimizin...


    Çocukla Çocuk; benimde tek dileğim bu, inşallahh...

    Yeliz;Allah yardımcımız olsun, korusun hepimizi.

    YanıtlaSil
  9. Sihirli Eller; Kocaelinde yaşıyorum ben. depremin tam merkezi yani, yakınlarının çektikleri sıkıntıları tahmin edebiliyorum. İlk günler çok zordu.

    YanıtlaSil
  10. hayatım bu memleketteki her olay gibi, onu da unuttuk gitti... ama yaşayanlar bilir tabi ki, allah bir daha göstermesin kimselere.

    YanıtlaSil

Yorumlarınız için TEŞEKKÜRLER...