Cumartesi, Ekim 18, 2008

Bir karga hikayesi...

Çok sevdiğim bir yazıyı paylaşmak istiyorum sizlerle...

80'ine merdiven dayamış yaşlı baba ile onu ziyarete gelen 45 yaşında ve saygın bir işi olan oğlu salonda oturuyorlardı.

Hal-hatırdan, çoluk-çocuktan, havadan-sudan sohbet ettikten sonra oğlu susmuş, ayrılmanın sinyalini vermişti.



O anda üzerinde oturdukları sedirin yanındaki pencerenin pervazına bir karga kondu.
Yaşlı baba kargaya gülümserek biraz baktıktan sonra oğluna sordu: 'Bu ne oğlum?'
Oğlu şaşkın, cevapladı: 'o bir karga baba.'
Yaşlı baba kargaya biraz daha baktıktan sonra yine sordu: 'Bu ne oğlum?'
Oğlu daha da şaşkın, yine cevapladı: 'Baba, o bir karga'....
Karga hâlâ pervazda, komik hareketlerle başını sağa sola çeviriyor, başını yan yatırıyor, havaya bakıyor, sonra başını yine onlara çeviriyordu.
Yaşlı baba üçüncü defa sordu: 'Bu ne?'
Oğlunun şaşkınlığı sabırsızlığa dönmüştü: 'O bir karga baba, üç oldu soruyorsun. Beni işitmiyor musun?'
Yaşlı baba dördüncü defa da sorunca oğlunun sabrı taştı ve sesini yükseltti:
'Baba bunu neden yapıyorsun? Tam dört defadır onun ne olduğunu soruyorsun, sana cevap veriyorum ve sen hâlâ sormaya devam ediyorsun. Sabrımı mı deniyorsun?' Babası -yüzünde hâlâ bir gülümseme- yerinden kalktı, içeri odaya gitti ve elinde bir defterle döndü. Bu bir hâtıra defteriydi. Oturdu, sayfalarını karıştırdı ve aradığını buldu.
Sevgiyle gülümsemeye devam ederek sayfası açık bir vaziyette defteri oğluna uzattı ve o sayfayı okumasını söyledi.
'Bugün 3 yaşındaki minik yavrumla salondaki sedirde otururken yanıbaşımızdaki pencerenin pervazına bir karga kondu. Oğlum tam 23 defa onun ne olduğunu sordu.
23 soruşunda da ona sevgiyle sarılarak, onun bir karga olduğunu söyledim.
Rahatsız olmak mı? Hayır! Onun sorusunu masumca tekrar edişi içimi sevgiyle doldurdu.'

13 yorum:

  1. Film izledim ağladım,
    Hikayeyi okudum ağladım..
    Ben babamı çok özledim, annemi de.. Anne ve babamızdan başka sabırlı ve çıkarsız sevebilecek yok dünyada..

    YanıtlaSil
  2. Yine çok duygulandim Flame'cim çok..ne kadar dogru,bizler sabirsiz olmusuz,zamaninda 50 kere ayni soruyu sorardik annemize babamiza,ama simdi onlar bizlere sorunca offf yapiyoruz ne kadar yanlis degilmi,ve malesef böyle insanlar da var,üzücü olanda bu ya,aslinda düsündürücü bir hikaye,düsünüp ve uygulamamak,sabirli olmak ve sevgi dolu olmak...sevgiler canim

    YanıtlaSil
  3. Çok güzelmiş ya ctesimin bu saatinde okuduğum en güzel yazıydı bloglar arasında canım

    YanıtlaSil
  4. Alevcim valla ben de ağlamamak için tuttum kendimi.gözlerim doldu da doldu.gerçekten onlar gibi kimse sabırla ve sevgiyle bakmıyor bizlere sanırım.çok güzel bir hikayeymiş.bunu hep aklımda tutacağım. sevgiler

    YanıtlaSil
  5. O kadar güzel o kadar anlamlı ki harika bir şey bu hemen arkadaşlarıma mail atıyorum onlarda duygulansın :):)

    YanıtlaSil
  6. çok güzel bir hikaye.anne baba olmak böyle birşey işte:))

    biolog77

    YanıtlaSil
  7. Nazoo; kıyamam sana ben :)

    Çok doğru bir hikaye bencede Huriye. Beğenmene sevindim. Öpüyorum seni

    Biolog77;Hoşgeldin. Kesinlikle öyle :)

    YanıtlaSil
  8. Craft Woman; beğendiğine çok sevindim canım. Çok mutlu oldum...

    Tuğbacım ikimizde duygusalız. Benimde gözlerim dolu dolu oldu. Anne babamız gibisi olamaz bencede.

    Pammuk banada mail gelmişti. Sizlerle paylaşmak istedim.

    YanıtlaSil
  9. cok guzeldı.benımde gözlerim doldu.anne değilim belki ama anne-baba olmak sabırdır.bu sabır içten geliyor aslında ekstra bir çaba harcamadan içten geliyor.

    YanıtlaSil
  10. off cok duygulandım okuyunca, ne güzel bir hikaye bu

    YanıtlaSil
  11. Anne olmaya gerek yok ki Burcucum. kalbi olan, hisseden herkesin içi cız eder. Çok normal.

    YanıtlaSil
  12. şahane bir yazı çok etkilendim doğrusu

    YanıtlaSil
  13. Karşılıksız sevgiyi ve sınırsız sabrı insana ancak anne ve babası verir,
    Bu daima aşağı doğru akan bir su gibi o sevgiyi ve sabrı alan çocuklarda onları tekrar çocuklarına verir.....
    Süper bir yazı tebrikleri flameciğim
    sevgilerimle öptüm canım

    YanıtlaSil

Yorumlarınız için TEŞEKKÜRLER...