Önce çok güzel bir film,ardından bir televizyon programının gözlerinin içi gülen gamzeli sunucusu “O”genç kadın hatırlattı bana bunu…
Sık sık Öyle inançla, öyle güzel söyledi ki sahiden de hayat güzeldi“miş”…
Ama bakmasını, görmesini bilene…
Hep sevgiyle,merakla takip ettim o gencecik kadını…
Evlendi,bebeği oldu derken eşiyle yolları ayrıldı,umudunu yitirdi,hayal kırıklığına uğradı. Yılmadı hiç…
Sadece büyüdü…
Hayat güzeldi ve tekrar sevdi,sevildi…
Başı dönmedi aşktan belki ama sevdi sadece sevdi…
Evlenmek hele kızıyla daha yeni kurduğu düzene bir erkeği sokmak öyle zordu ki…
Düşündü.
Çok düşündü…
İmkansızlıklar ve ön yargılarla yaklaşılan aşkında tüm zorlukları göze aldı.
Bir yabancıyı kendi yaptı…
Sadece yüreğini değil evini de açtı.
Yanıldı…
Haksızlığa uğradı.
Kızdı.
Kendine kaçtı.
Yanında biriktirdiği kıymetli dostları ve canları vardı…
Düşündü…
Neden bunlar benim başıma geldi diye…
Kendine kızdı.Çok kızdı hem de…
Yepyeni bir hayata başlamaya hazırlanıyor şimdi o güzel kadın.
Kızıyla mutlu ve huzurlu olabileceği bir hayat yaşamak istiyor.
Yüreğinin gizlerinde bir umutla doğru adamı bekliyor.
Kendinden habersiz…
Ve ne istediğinden…
Oysa yaşam ona öyle cömert davrandı ki bilmem farkında mıı?
Sevenleri dualarıyla ardında,yanındaydı…
Daima…
Boş konuşanlara inat!
Yaşarken…
İclal Aydın’a yazılmış bir yazı... 11.07.07
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için TEŞEKKÜRLER...