Neler oluyor...

4 gündür annanem hastanede. Bedenim işte, aklım hep onda. Erzurum'dan Teyzem ve oğlu geldi. Bugün Samsundan kuzenim, yarın da Abimler geliyor. Tüm aile bir aradayız ama keşke daha iyi bir sebebimiz olsaydı. Annanem'i bir görseniz hala kendinden çok bizleri düşünüyor. Akşamları hastanedeyiz tüm aile. Beni görünce saç modelimden giydiğim kıyafete kadar mutlaka bir yorum yapıyor. Eşimi, Alper'i nasıl geldiğimi, nasıl döneceğimi soruyor. My koo Çanakkale'de olduğu için beni eve götürecek araba bile ayarlamaya çalışıyor. Bana özel değil bu hepimize karşı böyle. Çok sık gelmeyin, işinize bakın ben yatıyorum işte diyor.

En çok üzüldüğüm ve içimi cız ettiren şey ilk hastanede beni gördüğünde bu bayram gelmedin, hiç öyle yapmazdın demesi oldu. Evet, haklıydı. Çocukluğumda annanemlerde geçerdi bayram hep. 8 yıllık evliliğim boyunca sanırım 16 bayram gördük. İlk defa bu bayram gitmedim hemde 45 dakikalık yol gözümde büyüdüğü için. İçinde yer etmiş ki beni görür görmez bu cümleyi kurdu. Ben de haliyle çok üzüldüm.

Sağlık durumuna gelince hastaneye ambulansla gelmişti. Tansiyonu önce 17'ye sonra 24'e çıkmış. Sol kolunda ve sol ayağında his kaybı var. İdrar ve kanında da enfeksiyon'a rastlanmış. İnip çıkan ateşi de canımızı sıkıyor. 84 yaşında ama yaşamayı, gezmeyi çok seven bir annanem var benim. Tek dileğimiz çabucak toparlanıp eve çıkması. Hastanede hem çok sık görüşemiyoruz hemde evde annanem çok daha rahat eder.

Biliyorum, çabucak iyileşecek, benim güzel gözlü Meleğim,

Yine elimi tutacak, yanağımdan öpecek, sıkıca sarılacak bana.

İyi haberler vermeyi diliyorum size...

Not: Yukarıdaki fotoğrafı yayınladığıma kızmaz umarım Rahime Sultan. Bu yaz annemlerde çekilmişti bu foto.

Not 2: Alper hasta olduğu için Pazartesi, Salı okula gitmedi. Dün'de resmi tatildi. 5 gün evde kalmak iyice miskinleştirdi Paşayı. Bugün bakalım ne yapacak? Okul kıyafetlerimiz sonunda hazırlandı. İlk fırsatta çekip koyacağım fotoğrafları da. Yeşil çok yakıştı oğlum'a...