Zaman dursun istiyorum..

Ne zaman sabah oldu ne zaman akşam oldu, gün hangi arada bitti anlamıyorum!
Yoğunluğun tek iyi tarafı insanın kendini dinleyecek zamanı olmaması sanırım..
Dertleri biriktirmeye kederleri büyütmeye vakit kalmıyor..

Haftasonu da gelip geçti..
My Koo çalıştığı için iş arkadaşım Erhan'ın düğününe Alper ile birlikte katıldık..



Kavalyem Gvavat mı? Papyon mu? diye 2 gün düşündü ve gvavatta karar kılındı. Gravat yerine gvavat diyor ya bayılıyorum işte ben bu haline..

Dün akşam ben işten çıktım Alper ise okuldan eve doğru yürüyoruz. Birden yere düştü. Burnunun kanadığını görünce de çokk korktu! Yaramaz ve haşarı bir çocuk olmadığı için bizim için kanlı sahneler pek alışılmış değil. İkimizde çok korktuk! Alper anne ameliyat olmam değil mi diye bile sordu!

My Koo ise bu haberi duyunca nassılll yani, nasıl düşer nasıl burnu kanar diye acayip ve gereksiz bir tepki verdi! Onu size şikayet ediyorum tamam mı? Sanki ben düşürdüm yada ben istedim! Allahh allahhhh...

Çocuklar düşe kalka büyür diye boşu boşuna dememişler değil mi! Neyse ki kötü bir şey olmadı..



Yukarıdaki şirin, romantik ve sevimli şey 12 Temmuz'da evlenecek olan kızkardeşim Aslı'ya seçtiğimiz davetiye. Haksız mıyım?




Son olarak Iglo'nun Pamuk Prenses patateslerini tavsiye edip bu yazıyı noktalıyorum..

Not: Reader'dan tüm yazıları takip etmeye çalışıyorum ama pek yorum yazamıyorum. Kusura bakmayın..