Endişe....

Anne olur olmaz yakalanan amansız bir hastalıkmış.
Bende anladım.
Oğlum yanımda değilken sürekli neler yaptığını düşünmek,yaptığın işe konsantre olamamak neymiş artık biliyorum.
İçimi sürekli kemiren;

- Acaba okulda neler yapıyor,yemeğini yedi mi, tuvaletini yaptı mı, susadıysa öğretmenine söyledi mi ?
Ya da
- Arkadaşlarına alışabildi mi ,terledi mi ?
Falan filan...

Sürekli aklı oğlunda olan endişeli bir anneye dönüşüverdim.
Ben istedim mi böyle olmayı ?
Hayır !
Ama oldu bir kere...