İnadımın bana ettikleri...

Hafta sonu bilgisayar başına geçme fırsatım olmadığı için ancak yazabiliyorum, kusura bakmayın...

Nerde kalmıştık :)

My koo ile birlikte gittik muayneye. Doktora sıkıntılarımı anlattım, kaç gündür şikayetim olduğunu ve ilaç alıp almadığımı sordu. Bende 3. günüm olmasına rağmen ağrı kesici bile almamak için inat ettiğimi söyledim. Şaşkınlıkla niye diyebildi. İşte, dedim bende, kullanmak istemedim. Gayet cesurum :)

Muaynede bademciğimin etrafını saran yoğun iltihapları gördüm. Doktor, ayakta durabilmeme şaştığını, çok ilerleme olduğunu söyledi. Nasıl işe gidebildin, ateş yapar, çok ağrı yapar bu bademcikler dedi. İltihabik durumların ihmale gelmeyeceğini Kalbe ve Böbreklere indiğinde daha kalıcı hasarlar vereceği için kesinlikle ihmal edilmemesi gerektiğini de ısrarla vurguladı. My Koo da sağolsun, Dr. bey ben ilk günden beri ısrar ediyorum doktora gidelim diye ama bir türlü ikna edemedim diyerek kendi adına "temize" çıktı. Kabul ediyorum, en başındada söyledim. Tek suçlu benim !

Sonuç olarak 3 gün rapor, 6 iğne, 1 sprey, 1 vitamin ve 1 ilaç ile döndüm eve. Doktor reçeteyi yazarken ilaç içmeyi sevmiyordunuz galiba diye gülümsemeyi de ihmal etmedi :))

3 gün boyunca sadece iğne olmak için evden dışarı çıktım. Sürekli ılık meyve suyu ve bolca çorba tükettim. En zoru ise Alper'den ayrı kalmak oldu ! Evde olupta ona doyasıya sarılamamak, öpememek çok zor geldi bana...

Alper ne yaptı dersiniz ?

Cuma günü evde olduğum için okula gitmedi diye bir zil takıp oynamadığı kaldı. Bu kadar da değil, iğne olacağımı duyunca çok sevindi, yüzünde güller açtı resmen. Ohhh hep ben oluyordum şimdi de sen ol diye zevkle dolaştı evin içinde, hain dom dom...

Bol bol çizgi film ve bebeklik dvd'lerini izledik bahaneyle evde. Dvd mevzuu başka bir yazı konusu olur. İçim eridi, gözlerim doldu, ne zaman büyüdü benim oğlum yaaa ?

Sözün özü; insanın kendine ettiğini kimse etmezmiş...