Üç nokta...

Son zamanlarda yaşananlara ve bir önceki post'a dair düşündüklerim...

17 Ağustos depremini bir'e bir yaşayan biri olarak "7.4 yetmedi mi" diye pankart kaldıranların aklından, vicdanından, inancından, insanlığından şüphe ediyorum. Yetmeyen ne allah aşkına biri bana anlatsın! 35bin insan öldü, OTUZBEŞBİN... O Depremin şiddeti 7.4'ün çook üstündeydi ama sanayi kenti olduğu için gerçek rakamı bile açıklayamadılar çünkü ülkenin ileri gelen fabrikaları Kocaelinde ve bu nedenle kanunlara göre 8'in üzerinde deprem olduğunda olağanüstü hal ilan ediliyor ve vergi alınmıyor... Bu kent para basıyor ya gerisi mühim değil zaten!





Gazze'de yaşanan dramla alakalı bir fotoğraf ekleyemiyorum bloga çünkü gönlüm el vermiyor. Görmeye dayanamıyorum. Acaba bir gün kendi başımıza gelir mi diye çok korkuyorum. Korkunun ecele faydası yok bunu da biliyorum ama ben de bir anneyim ve orada yaşayan çocuklar için çok üzülüyorum. Küçücük bedenleri çaresiz ve şaşkınken duydukları bomba seslerine, çığlıklara anlam veremezken büyüdüklerinde nasıl mutlu bir hayata kavuşacaklar... Yaşayacaklar mı! Annesiz, babasız... Neden kimse son vermiyor bu yaşananlara, neden dur demiyorlar! Daha ne kadar yağacak gök yüzünden bombalar! Daha kaç çocuk babasız, kaç ana evlatsız kalacak! Yeni doğan gün ne zaman huzur getirecek bu topraklara! Elimden üzülmek ve dua etmekten başka hiç bir şey gelmiyor tabi birde yazmak... Yazdıkça azalmıyor kederim belki ama sanki hafifliyor...

Yeni yıl'da Başkent'ten 7 gencimiz doğal gaz zehirlenmesi yüzünden yaşamlarını yitirdi. Hepsi üniversite öğrencisi pırıl pırıl 7 genç. Umutlarıi hayalleri ve idealleriyle birlikte gömüldüler maalesef. Çook üzüldüm. Ağladım, keşke dedim ahhh keşke... Ailelerine ve dostlarına sabır diliyorum. Biz bile bu kadar etkilendiysek onlar nasıl kahrolmaz nasıl baş eder bu acıyla... Tarifi imkansız ama bu olayın diğer bir boyutu varya işte en çok ona deliriyorum ben. "Doğal Gaf Uzmanı" veysel karani demir'in (İsmini bilerek küçük harflerle yazıyorum) basın toplantısındaki sözleri içimi öyle acıttı ki 'vayyy be' dedim bu kadar basit haaa... Yedi çınardı onlar... Ailelerinin umudu, göz bebeğiydiler... Yedi gençten bahsederken onların ölümlerini önemsemediği gibi Cuma namazının telaşına düşmüş bu adam ne acı. Ağzından çıkanları kulağı duymadı hadi ama kalbi de mi yoktu! istifa etmiş neye yarar... O ailelerin acısına parmak soktu bir kere... Hepimiz gibi arkadaşlarıyla bir yılbaşı geçirmek istedi onlarda... Suç mu bu! Alkol almışlarsa suç mu! Eğlendilerse suç mu! Peki ölmeleri hak mı sizce!

Gerçek olmamalı bunlar...
Bu kadar basit olmamalı herşey...
Beyazlar ve Siyahlar yok sadece bu hayatta...
İyiler yada kötüler de...

Ben hala umutluyum, güzel günler göreceğiz güneşli günler...