Okuma Şenliği..

Sıcağı sıcağına yazıyorum bu yazıyı…
Gözlerim hala nemli hatta!
Kucağıma aldığım gün, minicik elleri, ilk sözcükleri, ilk adımları, hınzır gülümsemesi geliyor gözümün önüne…
Daha dün gibi…
Oysa şimdi sahnede ve gözlerini kaçırıyor kalabalıktan, beni arıyor usulca…
El sallıyorum. Gülümsüyor…
Öyle utangaç ki!
Biliyorum nasıl da titriyor, nasıl hızlı atıyor kalbi…
Uyuyamamıştı da heyecandan dün gece…
Ezberlerini unutmamak için dua bile etti hatta!
Şimdi ise sahnede, tam karşımda duruyor…
Vakit geldi işte!
O kadar güzel ki her şey…



Okumayı öğrenmenin keyfini sürüyor, gururla okuyor İstiklal Marşını…
Danslar, piyesler, şiirler sıralanıyor ardı ardına…
1. sınıfı noktalıyor…
Biz de keyifle seyrediyoruz bu yolculukta yaşananları…
Gözyaşları da eşlik ediyor tabi!
Büyük gün sona eriyor…
Bitiyor aylardır beklenen “Okuma Şenliği”…

Eve dönüyoruz.
Yastığa koyar koymaz başını dalıyor uykuya…
Çok yorgun ama öyle mutlu ki!
“Büyüdü” çünkü!
Değiyor her şeye…


Ben dağınık ruhumu oğlumla toparladım bu hafta…
Darısı size!