10.yıl...

Büyük ve süslü sözlerin ardına saklanmak istemiyorum bugün.
Evliliğin kutsallığından, aşkın büyüsünden de bahsetmeye hiç niyetim yok!
Daha yalın, daha sade cümleler kurmak niyetindeyim.
2 sene flörtten sonra gelen 10 yıllık bir evlilikte aşkın ilk günkü heyecanını hissetmek, aşktan aynı coşkuyla bahsetmek çok zor değil mi zaten?
İmkânsız demiyorum ama epey zor bana göre!
Klişeleşmiş “aşk ilk günkü heyecanını yitiriyor ama zamanla yerini sevgi alıyor” gibi söylemlere de ihtiyacımız yok hiç.
"Sevgi" en baştan beri bizimle değil miydi zaten?
Yıllardırrrr..



Evliliğin en güzel yanı “alışkanlıklar” bana göre...
Çünkü; tenine, evdeki varlığına hatta soluk alıp – verişine bile alışıyor insan zamanla.
Hatta birbirine de benziyor yıllar geçtikçe…
Aynı şeylere gülüyor, aynı tatlardan zevk alıyor ve aynı hayale uyanmaya başlıyor bir süre sonra...
Aile olmanın keyfine varıyor, ebeveynliğin güzel ve zor yanlarını paylaşırken daha bir kenetleniyor , “et ve tırnak” gibi iç içe geçiyor.
Ayrılmamacasına, bir ömür…
İyi ki aynı güne uyanmak isteyeceğim bir seçim yapmışım o genç yaşımda...
Aynı hayali düşleyecek, daima yüreklendirecek bir “eş” bulmuşum kendime...

Evet 10 yıl oldu bugün!
Koskoca 10 yıl...
Nasıl değiştik, nasıl olgunlaştık birlikte...
Bu akşam muhtemelen o 10 yılın muhasebesini yapacağız güzel bir yemek eşliğinde...
Varsa da eğer kırgınlıklar, kızgınlıklar onlardan söz etmeyeceğiz.
Hep güzel şeylerden bahsedeceğiz hatta...
Umutla güzel bir ömür düşleyecek ve mutlu bir yaşlılık dileyeceğiz nice yıllara derken…
Nice, nice yıllara...