Oldu da bitti!

Başlıktaki size sıradan bir cümle gibi gelse de “oldu da bitti” kısmı epey geriyor anne - babayı. Ufacık bir operasyon aslında “sünnet” ama insan çocuğunu ameliyat önlüğü ile görünce bir garip oluyor. Ya bir aksilik çıkarsa diye endişeleniyor sonra da niye aklıma kötü şeyler getiriyorum diye kendine kızıyor. İşte böyle olunca da o 20 – 25 dakikalık bekleme süreci bir türlü geçmek bilmiyor. Ama ameliyathaneden yürüyerek ve de “çok kolaymış” diyerek çıktığını görünce zevkten dört köşe oluyor!
Hafifliyor birden…
Üzerimden nasıl büyük bir yük kaldı benim anlatamam size!
Son birkaç haftadır boşa çıktım resmen!
Yapılacaklar listemde {ki koca bir ajandaydı} çentik atılmamış tek bir madde bile kalmadı!
Neredeyse her şey planlandığımız gibi oldu bir de…
Ben mesut olmayayım da kim olsun!

Sünnet kıyafetleri içerisinde objektife poz veren bu yakışıklı ne sünnet olurken ne de evde geçen iyileşme sürecinde bir damla gözyaşı dökmedi biliyor musunuz?

Cesur yüreğim o benim!



Azıcık ucundan derken epey gitti!
Alışamadı yeni görünüşüne bir türlü hatta ilk gördüğünde “anne ne olmuş benim pipime” diye çığlığı bastı…
Hedefi tutturamaması, tazyikli işemesi de cabası ama ona da alışacak artık!
Eee erkek olmak kolay değil bizzat şahit oldum bende ama asıl sorun doktorun bize verdiği “ex” pipi parçası!
Ne yapacağız biz onu!
Göbek bağı gömülür, dişler çatıya atılır ama pipi parçası ne yapılır?
Bilen varsa söylesin yoksa ben başımın çaresine bakacağım!