Günaydın

Gözlerimi açtığımda daha aydınlanmamıştı gün…
Ama uyanmak zorundaydım.
Hadi bir beş dakika daha diyerek yeniden uykuya dalsam daha zor olacaktı, bunun da farkındaydım.
Mecburen kalktım…
Önce sütü koydum cezveye, sonra yüzümü yıkadım.
Bir dilim ekmek kızartıp üzerine bal sürdüm ve uyandırdım meleği…
Gerindi bir güzel…
Sıcacık yatağından çıkmak onun için de zordu!
Gülümsedi, günaydın dedi sonra…



Dün sabahtan beri duyduğum en güzel “günaydın” buydu…
Şükrettim o an, tüm kalbimle yaradana…
Anne olmak ne güzel!!