Notların,
Sevdiğim yazıların olduğu kutuya rastladım.
Güzel anılar, güzel dostluklar biriktirmişim.
Fotoğraflara gülümsemişim hep!
Eskiden saçlarım ne kadar uzun ve güzelmiş!
Ve de ne kadar inceymişim diye hayıflanırken bir fotoğraf çarptı gözüme...
Evet, evet onun resmi!
Anneannem, meleğim...
Birden ne kadar özlediğimi ne kadar yokluğuna alışamadığımı anladım!
Nasıl ağlamak, nasıl gözyaşı...
Acı aslında hep aynı, üzerini örttüğümüzü zannediyoruz biz!
Yazıya giriş yapayım derken yine ağlamaya başladım iyi mi!
Neyse...
Eski fotoğraflara, eski kitaplara bakarken lise yıllarından kalma burç kitabını buldum ve okurum diye başucuma koydum.
Alper "Terazi" burcu hakkında herşey yazısını görünce okumaya başlamış.
Heyecanla yanıma geldi ve
-Anne sen terazi burcu olduğuna emin misin? dedi.
Evet dedim ben de!
-Gülerek anneee senin en kötü huyun kendini beğenmenmiş hehhhee dedi.
Annecim yok öyle değil dememe fırsat vermeden,
-Anneee yaaa bu burç senin olamaz! demez mi?
Gene ne oldu Alper?
-Ama anne terazi burcu modayı takip etmez diyor ama sen takip ediyorsun!!
...
Alevcim,
YanıtlaSilaynı kutudan bende de var ve zaman zaman açıp yadederim geçmişi.evet hüzünde vardır içinde ama neyse ki gülümsetenler fazladır yine de...terazilik zor zanaat:))ben öyle kendini beğenmişlik falan gibi olumsuz özellikler karşıma çıkınca "yok canımmmm,terazilerin hiç olumsuz huyu yokturrrr" diyorum:))ama her daim en en en burç terazi:))
Pınarpare; Terazi burcu olmaktan yana pek bir sıkıntım yok benimde :))
YanıtlaSilKutu meselesine gelince geçmişe dair anılar saklamak için en güzel yöntem bence. Hem şaşırtıyor insanı hem kayıplar üzüyor hem de güldürüyor.
Yaşam gibi...