Kilolarımla Savaştayım!

Kilolarıma savaş açtım!
Hayatımın hiçbir döneminde çok zayıf olmadım, olamadım...
Genelde balık etliydim ama “şişman” da değildim.
Evlendikten sonraki iki yıl içinde 7-8 kilo aldım.
Sonra anne olmaya düşleyince bu kiloların bir kısmını verdim.
Hamilelikte de 12 - 13 kilo aldım ve o kilolardan da doğum sonrasında kolayca kurtuldum.
Böyle birkaç yıl geçti…
Sonra ben yavaş yavaş kilo almaya başladım.
Tatlılar, hamburgerler, dönerler, patates kızartmaları, köfteler benim bu umursamazlığımı fırsat bilip dost göründüler ve hep yanımda oldular!
Sonra bir gün bir baktım aynadaki yüz ve beden bana yabancı…
Kocaman bir kadın var karşımda.
Birden şimşekler çaktı!
Kurtulmak istedim kendimden, aynadaki halimden…
Bir süre nerden başlayacağımı düşündüm, kendimce diyetler uyguladım hatta yağ yakıcı ilaçlar aldım ama anladım ki hepsi fiyasko.
Bu sorunu tek başına çözemeyeceğimi anlayınca bir uzmandan yardım almaya karar verdim.
Hani 3 – 4 kilo fazlalığım olsa 1 ay dişimi sıkıp vereceğim ama değil maalesef!
Bende gerekli tüm tahlillerimi yaptırıp bir diyetisyene başvurdum.
6 ay’da veririz bu kiloları diyerek beni yüreklendiren sevgili doktorum sayesinde ilk haftayı 1300 gr vererek tamamladım.
Daha yolun başındayım ve ideal kiloma ulaşmak için en az 20 kilo vermem şart!
Ne çok değil mi?
Oysa bu kilolar bir anda olmadı, farket dur de kendine değil mi?
Öğünlerini kısıtla ya da 2 adım fazla yürü bir çaba sarf et!
Yok! Ben bunların hiç birini yapmadım ve son 2 yılda sınırları iyice aştım.
Moda ve trendlerle, en çok da kendiyle ilgilenmeyi seven bir kadın için resmen kabus bu!
Aynalara küsecek duruma gelmedim çok şükür ama ramak kalmıştı!
Şimdi en azından bir umudum ve inancım var!
Kime mi?
Tabi ki kendime ve fotoğraftaki sebzelere…




Kendime sporlu ve hafif günler diliyorum.
Size de sevgilerimi yolluyorum “tüm kalbimle”…
Alev